درمان فیبروم رحم

فیبروم رحم معمولاً نیازی به درمان ندارد، اکثر مبتلایان به این بیماری به دلیل عدم وجود علائم واضح از بیماری خود اطلاعی ندارند و تنها در معاینات دوره‌ای ممکن است متوجه فیبروم در رحم شوند.
در اکثر موارد که فیبروم کوچک می‌باشد و باعث بروز مشکلی در بیمار نمی‌شود پزشکان توصیه می‌نمایند بیمار تحت معاینات دوره‌ای باشد و به هیچ گونه اقدامی جهت درمان نیاز نمی‌باشد. در صورتی که انداز‌ه‌ی فیبروم بزرگ شود و یا اینکه علائم بیماری شدید شود درمان‌های زیر توصیه می‌شود. تحت نظر گرفتن فیبروم امر بسیار مهمی است که خانم ها حتما باید به آن توجه کنند.

دارو درمانی برای از بین بردن فیبروم رحم

برخی از فیبروم‌ها بر سطح استرون تاثیر می‌گذارند. بنابراین برای افرادی که قصد بارداری دارند درمان این نوع از فیبروم‌ها مهم می‌باشد. مراقبت های قبل از بارداری شامل بررسی و در نظر داشتن فیبروم های رحمی هم می شود. داروهایی که جهت درمان فیبروم توصیه می‌شود، شامل آنالوگ‌های هورمون‌های آزاد کننده گنادوتروپین، قرص‌های ضد بارداری، پروژستین‌ها و آندروژن‌های می‌باشند.
مصرف داروها ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد که برای برخی بیماران ناخوشایند می‌‌باشد، این عوارض عبارتند از:

• گرگرفتگی
• خشکی واژن
• تغییرات رفتاری
• پوکی استخوان
• حساسیت در سینه
• لخته شدن خون
• نفخ
• رشد موهای ناخواسته

همه این موارد باید با متخصص زنان و زایمان که تحت نطر او هستید بررسی شده و در صورت لزوم برای مداوا اقدامات لازم صورت بگیرد.

درمان جراحی برای از بین بردن فیبروم رحم

در مواردی که فیبروم منجر به بروز علائم شدید شود درمان جراحی توصیه می‌شود. برای افرادی که تمایل به بارداری در آینده دارند و یا بیمارانی که تحت درمان ناباروری هستند، جراحی فیبروم رحم باید با در نظر داشتن ملاحظات لازم انتخاب شود.

گزینه‌های جراحی جهت درمان فیبروم رحم

در اغلب موارد اندازه‌ و محل قرار گرفتن فیبروم نوع روش جراحی را تعیین می‌نماید. انواع روش‌های جراحی جهت درمان فیبروم رحم عبارتند از:

آیا فیبروم های رحمی خطرناک هستند؟

میومکتومی

میومکتومی تنها گزینه‌ی جراحی جهت درمان فیبروم رحم در خانم‌هایی می‌باشد که تمایل به بارداری در آینده را دارند. در روش میومکتومی فیبروم توسط روش جراحی برداشته می‌شود. میومکتومی نیز با توجه به اندازه و محل قرار گرفتن فیبروم به روش‌های مختلفی ممکن است انجام شود:

• میومکتومی شکمی: در این روش برشی در دیواره‌ی شکم ایجاد می‌شود. جهت درمان فیبروم‌هایی که در سطح بیرونی رحم و اندام‌های اطراف آن قرار گرفته است میومکتومی شکمی بهترین گزینه می‌باشد. بیماران پس از پایان جراحی به ۲۴ تا ۷۲ ساعت بستری در بیمارستان نیاز دارد و دوران نقاهت آن حدود ۶ هفته می‌باشد.
• میومکتومی لاپاراسکوپی: در این روش برش کوچکی در نزدیک ناف ایجاد می‌شود و یک لاپاراسکوپ به داخل شکم فرستاده می‌شود تا موقعیت و اندازه‌ی فیبروم را ارزیابی نماید، سپس برش‌های دیگری در اندازه‌ی ۵ تا ۱۰ میلی متر ایجاد می‌شود که از طریق آن ابزار جراحی به داخل شکم فرستاده می‌شوند تا فیبروم‌ها را خارج نمایند. جراحی میومکتومی لاپاراسکوپی جراحی کم تهاجمی می‌باشد و اکثر بیماران چند ساعت پس از اتمام جراحی می‌توانند به منزل بازگردند. دوران نقاهت پس از این جراحی ۲ تا ۷ روز می‌باشد.
• میومکتومی هیستروسکوپی: در این روش دوربین جراحی تحت عنوان هیستروسکوپ از طریق دهانه‌ی رحم وارد می‌شود، سپس ابزار جراحی از طریق کانال هیستروسکوپ وارد شده و فیبروم‌های زیر مخاطی خارج می‌شوند. میومکتومی هیستروسکوپی نیز یکی از جراحی‌های کم تهاجم می‌باشد و بیماران در همان روز جراحی می‌توانند به منزل بازگردند و چند روز پس از جراحی می‌توانند فعالیت‌های روزمره‌ی خود را از سر بگیرند.

خانم‌هایی که دیگر قصد بچه دارد شدن ندارند می‌توانند از روش‌های دیگری جهت درمان فیبروم رحم استفاده نمایند که عبارتند از:

 میولیز: یکی از روش‌های جراحی لاپاراسکوپی می‌باشد که در طی آن فیبروم‌ها از طریق انرژی گرمایی به واسطه‌ی سوزن و یا لیزر سوزانده خواهند شد.
 آمبولیزاسیون شریان رحمی: در این روش ذرات کوچکی به رگ‌های خونی رحم تزریق می‌شود. این ذرات منجر به مسدود شدن رگ‌های خونی کوچکی که تغذیه فیبروم‌ها را بر عهده دارند می‌شود و خون رسانی به فیبروم‌های مختل می‌شود، در نتیجه فیبروم‌ها به مرور تحلیل می‌روند. با استفاده از این روش حجم فیبروم ۴۰ تا ۵۰ درصد کاهش می‌یابد و علائم در اکثر بیماران بهبود می‌یابد. این روش به خانم‌هایی که تمایل به بارداری در آینده را دارند توصیه نمی‌شود.
 هیسترکتومی: ۵۰ درصد از تمام جراحی‌های هیسترکتومی جهت درمان فیبروم‌ها انجام می‌شود. هیسترکتومی یک روش جراحی جهت خارج کردن رحم می‌باشد.

سه روش جهت هیسترکتومی وجود دارد:

• هیسترکتومی از طریق شکم
• هیسترکتومی واژینال
• و هیسترکتومی به روش لاپاراسکوپی
  زمان بهبودی پس از جراحی هیسترکتومی با توجه با انتخاب روش جراحی بین ۲ تا ۶ هفته می‌باشد. با توجه به اینکه هیسترکتومی یک جراحی پیچیده می‌باشد که با عوارض جنسی و روانی همراه خواهد بود پیش از انجام آن با پزشک خود در مورد سایر روش‌های درمان به صورت کامل صحبت نمائید.

چه زمانی فیبروم ها نیاز به جراحی پیدا می کنند؟

درمورد جراحی فیبروم ها قبل از بارداری ذکر این نکته ضروری است که:

تنها فیبروم‌هایی باید جراحی شود که آسیبی به بدن بیمار وارد نمی کند و در بارداری اختلالی ایجاد نمی شود.

معمولا فیبروم های بالای ۵ سانتی متر داخل جداره رحم و یا فیبروم های زیر مخاطی که در داخل حفره اندومتر برجسته شده اند.

فیبروم هایی که مانع لانه گزینی جنین و موجب زایمان زودرس و سقط می شوند.

جراحی فیبروم ها یا به روش هیستروسکوپی یا لاپاراسکوپی یا جراحی باز انجام می شود. اما انتخاب نوع جراحی کاملا وابسته به سایز و محل فیبروم می باشد. همچنین پزشک با توجه به میزان مهارتش در هر یک از روش های جراحی که ذکر شد می تواند با ایجاد کمترین میزان خونریزی و چسبندگی یک جراحی مفید انجام دهد.

احتمال عود فیبروم پس از درمان

حدود ۳۰ درصد از بیماران در طی مدت ۱۰ سال پس از جراحی دچار عود فیبروم می‌شود. احتمال عود فیبروم در افرادی که دارای فیبروم‌های متعدد هستند در مقایسه با افرادی که فقط یک فیبروم دارند بیشتر می‌باشد.