سندرم آشرمن یا چسبندگی رحم یک بیماری اکتسابی است (که به داشتن اسکار زخم در رحم یا دهانه رحم اشاره دارد. این بافت اسکار باعث می شود دیواره های این اندام ها به هم بچسبند و اندازه رحم را کاهش دهند. چسبندگی داخل رحمی معمولاً با یک روش اشعه ایکس به نام هیستروسالپنگوگرام (HSG) تشخیص داده می شود.
اکثر زنانی که مبتلا به سندرم آشرمن هستند، دوره عادت ماهیانه کوتاهی دارند و یا در آنها وجود ندارد. برخی از خانم ها در زمان دوزه قاعدگی درد دارند اما خونریزی ندارند. به این دلیل که خون قادر به ترک رحم نیست زیرا مسیر خروج آن توسط بافت زخم مسدود شده است.
علائم چسبندگی رحم (سندرم اشترمن ) چیست؟
- داشتن دوره های قاعدگی بسیار سبک (هیپومنوره)
- گرفتگی یا درد شدید در ناحیه لگن
- ناباروری و سقط مکرر جنین
اما برخی از خانم ها هیچ گونه علامتی ندارند و برخی از خانم ها دوره های عادی قاعدگی دارند.
چسبندگی داخل رحمی چیست؟
هنگامی که بافت های دیواره های داخلی(دیواره های پشتی و جلویی) رحم به نزدیک می شوند، چسبندگی داخل رحمی یا (سندرم آشرمن نیز گفته می شود. چسبندگی داخل رحمی اغلب به دلیل آسیب به بافت رحم ایجاد می شود. این آسیب ها معمولا پس از :
- گوتاژ تشخیصی یا گورتاژ سقط جنین
- خونریزی بیش از حد رحم بعد از زایمان در شرایط ژنتیکی
- بروز عفونت در رحم یا لگن
- جراحی های سرپایی جهت درمان بافت هایی مانند پولیپ یا فیبروم یا اندومتریوز
تشخیص چسبندگی رحم یا سندرم اشرمن
چسبندگی های داخل رحمی معمولاً با استفاده از یک روش اشعه ایکس به نام هیستروسالپنگوگرام HSG (عکس رنگی رحم) تشخیص داده می شود که طی آن از یک سوند کوچک از طریق دهانه رحم برای پمپ کردن رنگ داخل رحم برای مشاهده استفاده می کند. همچنین با انجام روش هیستروسکوپی می توان چسبندگی یا زخم های داخل رحمی را تشخیص داده و در همان حین آنها را بردارد.
درمان چسبندگی داخل رحمی
عمل هیستروسکوپی یکی از بهترین روش ها به منظور تشخیص سندرم اشترمن است. در طی این روش، متخصص زنان و زایمان، دهانه رحم را گشاد می کند و سپس یک هیستروسکوپ را وارد رحم می کند تا درون رحم را بهتر مشاهده کند و تشخیص دهد که آیا زخمی وجود دارد یا خیر.
عمل لاپاراسکوپی نیز ممکن است برای مشاهده سطح رحم داخلی انجام شود تا از سوراخ شدن آن در حین هیستروسکوپی جلوگیری شود. سونوگرافی با وضوح بالا به ویژه در ترکیب با هیستروسکوپی نیز مفید است و می تواند برای جلوگیری از سوراخ شدن رحم استفاده شود. در موارد شدیدتر، ممکن است بیش از یک روش برای درمان موفقیت آمیز چسبندگی رحم انجام شود. علاوه بر این، ممکن است بیمار برای جلوگیری از ایجاد دوباره چسبندگی رحم، هورمون یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تجویز کند و گاهی اوقات جراح ممکن است توصیه کند که یک سوند پلاستیکی ساختاری را درون رحم برای چند روز یا حتی چند هفته بگذارد تا دیوارها حفظ شود تا بهبودی صورت گیرد. پس از انجام عمل، به بیمار آنتی بیوتیک داده می شود تا از بروز عفونت جلوگیری شود. در این میان ذکر این نکته ضروری است که ممکن است چسبندگی رحم پس از معالجه مجدداً عود کند.
باروری بعد از درمان چسبندگی رحم
نوع و شدت چسبندگی با نتایج باروری مرتبط است. بیمارانی که چسبندگی خفیف تا متوسط رحم داشته اند، ۷۰٪ تا ۸۰٪ میزان موفقیت آمیز بارداری کامل دارند. اگر چسبندگی داخل رحمی شدید بوده یا آسیب زیادی به آندومتر وارد شده باشد، میزان موفقیت کامل باروری فقط ۲۰ تا ۴۰ درصد بعد از درمان است.
کلام آخر
چسبندگی رحم یکی از عارضه های ناشایع در میان خانم ها می باشد که در در اغلب مواقع به دنبال انجام گورتاژ های تشخیصی و سقط جنین در رحم ایجاد می شود. در واقع گورتاژ هایی که موجب آسیب به بافت داخلی رحم و ایجاد زخم در آنها می شود می تواند عامل اصلی به وجود آمدن عارضه چسبندگی رحم شود. به منظور جلوگیری از هر گونه آسیب به رحم و بروز این عارضه همواره پیشگیری بهتر از درمان خواهد بود. مراجعه به یک متخصص زنان و زایمان حداقل دوبار در سال می تواند ار بروز عفونت های لگنی که یکی دیگر از عوامل موثر در بروز چسبندگی رحم می باشد نیز جلوگیری کرد.
راه های ارتباطی با دکتر ندا حاجیها متخصص زنان و زایمان :
- تهران، جردن، بالاتر از میرداماد، نبش کوچه آناهیتا، پلاک ۱۸۲، طبقه ۴، واحد ۱۳
- ۰۲۱۸۸۱۹۵۸۳۱
- صفحه اینستاگرام
- info@drhajiha.com